Mijn leerlingen, collega’s en ook ouders hielden mij regelmatig een grote spiegel voor en ik vond het niet altijd even leuk wat ik in die spiegel zag. Het liefst rende ik er van weg, pas later begreep ik dat dit uitnodigingen waren om mezelf beter te leren kennen. In de praktijk heb ik ervaren waar de valkuilen zitten. Maar ook waar de kansen liggen om verbinding te maken. En in welke volgorde: Eerst met mezelf en dan met de ander.

Vaak blijkt het grootste obstakel te schuilen in de eigen ideeën, overtuigingen en patronen. Ik werd me steeds meer bewust van mijn effectieve en ineffectieve gedrags- en communicatiepatronen en van mijn coping mechanisme die ik steevast in tijden van drukte en stress inzet (in mijn geval de pleaser en de perfectionist).

We houden lang vast aan wat ons geleerd is. Dat is menselijk. Maar wat voorheen voldeed kan je nu in de weg zitten.

Jezelf veranderen hoeft niet; je bent helemaal oké zoals je bent. Echter groei en ontwikkeling is een ander verhaal. Dat begint met je in essentie weer te verbinden met jezelf, jouw passie, met jouw kwaliteiten en talenten. Wat je makkelijk afgaat. Wat jouw eigenzinnigheid bepaalt. Daar ligt je kracht. En daar start mijn bijdrage.